انتخاب پروتکل مناسب خانه هوشمند فاکتور بسیار مهمی در برپایی این سیستم و کارکرد صحیح آن خواهد بود.اگر ندانید از چه پروتکل های ارتباطی خانه هوشمند[5] برای پروژه خود استفاده کنید ورود به صنعت خانه های هوشمند می تواند یک اقدام نفس گیر باشد.

اگر برای ابزارهای خانه هوشمند[6] پروتکل مناسبی انتخاب نکنیم، در اکوسیستم خانه هوشمند آنها عملکرد درستی نخواهند داشت. عدم انتخاب پروتکل مناسب پروژه را با این خطر مواجه می کند که سخت افزار و نرم افزار انتظارات کاربران نهایی شما را برآورده نکنند. انتخاب پروتکل نامناسب می تواند منجر به کاهش طول عمر باتری، ضعف محدوده سیگنال یا اتصال ناپایدار شود.

این مقاله و مقالات دنباله آن یک نمای کلی از پروتکل های ارتباطی خانه هوشمند، مزایا، محدودیت ها و امنیت آنها و همچنین نحوه انتخاب مناسب ارائه می دهد.

پروتکل خانه هوشمند چیست؟

پروتکل خانه هوشمند مجموعه ای از استانداردها است که نحوه ارتباط دستگاه های موجود در اکوسیستم خانه هوشمند را تعیین می کند. این زبان به عنوان زبان دستگاه عمل می کند و آن را قادر می سازد تا به طور یکپارچه با راه حل های خانه هوشمند دیگر تعامل داشته باشد و اطلاعات را تبادل کند. هدف اصلی یک پروتکل خانه هوشمند اطمینان از قابلیت همکاری و سازگاری بین دستگاه های فروشندگان مختلف است. بدون یک پروتکل استاندارد، دستگاه‌های تولید شده توسط فروشندگان مختلف با هم ارتباط برقرار نمی‌کنند، که این موضوع عملکرد محیط خانه هوشمند را محدود می‌کند.

پروتکل های ارتباطی به انتقال داده های احراز هویت و تشخیص و تصحیح خطا کمک می کنند. علاوه بر این، آنها اطمینان حاصل می کنند که دستگاه ها می توانند اطلاعات را به طور قابل اعتماد و ایمن مبادله کنند.

رایج ترین پروتکل های خانه هوشمند شامل Z-Wave، ZigBee، Wi-Fi، Bluetooth Low Energy (BLE)، Ethernet، Thread و Matter است.

دو پروتکل دیگر  X10 و MQTT نیز از پروتکل های خانه هوشمند هستند که به دلیل عدم گستردگی در این مقاله به آنها اشاره نشده است.